خال لب یار

من خال لب یار چکارم تا خودش هست

چرخیدن وادوار چکارم تاخودش هست

من عاشــق اینم ، ببینم رخ ماهش

رفتن به سر دار چکارم تا خودش هست

آن به که ندانم  چه هستم به که هستم

فهمیدن اسرار چکارم تا خودش هست

حاشا که بگنجد به دل من دگری یار

گنجاندن دلدار چکارم تا خودش هست

دیوانه ی اویم که شدم شهره ی آفاق

بنمودن اقرار چکارم تاخودش هست

پروانه ی پر سوخته ی پرتوی اویم

پوشیدن و انکارچکارم تا خودش هست

مارا نبود هیچ نیازی به نشانی

آویختن زنار چکارم تا خو دش هست

هرروزه بنوشم زمی ناب وجودش

جوییدن خمار چکارم تا خودش هست

روشن چو کند خانه ی دل را به تماشا

افروختن انوار چکارم تا خودش هست

جز اوکه نخواهم که بدانم خبر از غیر

دانستن اخبار چه کارم تاخودش هست

هرروزه بگردم به گلستان جمالش 

گردیدن گلزار چکارم تاخودش هست

حرف نازده پاسخ دهدم یار وفادار

این گفتن وگفتار چکارم تاخودش هست

چون در دل من خانه گزیدست به زمانی

پس دیدن ودیدارچکارم تاخودش هست

هم سایه ی سر باشد وهم خانه ی ایمن 

دل بستن اشجار چکارم تاخودش هست

 او خوردمن وجوش من ونوش من استاو 

نوشیدن انهار چکارم تا خودش هست

در دایره اوچو سرو کار من اوفتاد

گرداندن پرگار چکارم تا خودش هست

عشقبازی آن یار که ندارد ره ورسمی

 کاویدن افکار چکارم تا خودش هست 

چون قسمت من کرده به یک جو مقرر 

جوئیدن انبار چکارم تاخودش هست

 ساسان به دلم جز گل رویش که نروید

گل چیدن از خار چکارم تاخودش هست