سوگند

خــدایا به اشکهای پنهانیــم

به آمــال دربند و زندانیــم

خدایا به بهـــرام وناهید وتیر

به دلهای عاشق که گشته اسیر

به فــرجــام بازی بازیگــران

که بازی کند بادل دیگران

به صغرا وکبرای روی زمین

به درماندگان دم واپسیـن

به آه زنان فــروشنــده تن 

به نان جو خشک آن پیرزن

به خیل جوانان شهـــروبلاد

که افتاده دردامن اعتیــاد

به طفلان کاری که بیگاریند

رفیــق غم ودرد وبیماریند

به کعبه به دیرمغان یاکنشت

به گلهــای رنگین اردیبهشت

خدایا به رنگ قشنـگ کـــلاغ

به گلهای درسینه بنهاده داغ

به آن دانه ی پنبه ای شکل برف

که از زیر آن سرکشیـــــده علف

خــدایا به کــارون و تشنـه لبان

به زاینده رودت که گشته چنان

خــــدایا به قند یل کوه یخی 

به اشعار سعدی ، دل فرخی

خدایا به پاکی دلهای لــــــر

به ترکـــــان بهتر زانبان در

خدایان به کردان دامان دشت

به مازندرانی وگیلان و رشت

خدایابه پــرواز رو شنــدلان

به عقل کم اندر کم غافلان

خدایا به نور دل عــارفــان

به ذکروسجود همه عاکفان

خدایا به پیشینــــه ی این دیار

به کوروش به چشمان اسفندیار

خدایا به خــــون شهیـــــدان ما

به جانباز جنگــــی بی دست وپا

خدایا به صبحگــاه و گاه طلـــوع

که عارف به جرعه کند رفع جوع

بخشکـــان خـــدایا درخت دروغ

به ایران بزن طبل شادی و بوق

با آرزوی سربلندی 

جهانبین 94/5/27